روزنامه کاوه برلین از جمله روزنامه های منتشره در خارج از کشور به زبان فارسی که مدتها به مدد تلاشهای حسن تقی زاده چاپ و انتشار یافت. طی این مقاله به سرلوح این روزنامه و تصویگر آلمانی آن که تا کنون کسی آنرا معرفی نکرده بوده اشارتی داریم.
کاوه نشریه‌ای فارسی زبان به سردبیری حسن تقی‌زاده بود که طی دو دوره از تاریخ ۱۵ شهریور سال ۱۲۸۵ یزدگردی مصادف با ۱۸ ربیع الاول سال ۱۳۳۴ق. الی ۲۲ آبانماه ۱۲۹۰ یزدگری مصادف با غره شعبان سال ۱۳۴۰ق. در برلین انتشار می‌یافت.
تصویر صفحه اول روزنامه، مردی بود که درفش کاویانی در دست گرفته و عده‌ای از سپاهیان و شورشیان با اسلحه‌های گوناگونی به دنبال او حرکت می‌کنند.
یکی از دلایلی که تقی‌زاده درفش کاویانی را به‌عنوان نشان نشریه خود انتخاب کرده بود این بود که تفی‌زاده عقیده داشت که درفش کاویانی باید بجای نشان شیر و خورشید نشان ملی ایرانیان باشد. زیرا عقیده داشت که قدمت درفش کاویانی برخلاف شیر و خورشید به پیش از اسلام می‌رسد.
سرلوح کاوه از اولین شماره تا آخرین شماره ثابت و تنها کادربندی زیر و دو طرف آن در برخی از شماره‌ها تغییراتی نموده است. در اولین شماره کاوه مقاله‌ای از اوسکار مان در توصیف درفش کاویانی با نام «کاوه و درفش کاویانی» (مان, ۱۹۱۶, ص. ۳) به نگارش درآمده است و در ضمن آن در مورد قیام کاوه آهنگر که تصویر آن بیرق کاوه است چنین آمده است:
«کاوه یا کای با کاف عربی اسم یک شخص داستانی است که بنابر روایات قدیمه ایران آهنگری بوده از اهل اصفهان که در ایام پادشاه ظالم خارجی ضحاک (آژی دهاک) بروی شوریده و پیش رو یک قیام ملی شد که به واسطه آن شورش آن نسل خارجی را از ایران برانداخت و از نژاد پاک ایرانی فریدون را بر تخت نشانده و ایران را استقلال بخشید. آنچه در باب این شخص داستانی و سلطنت ضحاک و فریدون در شاهنامه فردوسی و تواریخ متاخره ایران آمده معروف عامه است.» (مان, ۱۹۱۶, ص. ۳)
تصویرگر این سرلوح که امضای وی را در گوشه سمت راست پایین تصویر با حروف لاتین «B. Richter» مشاهده می‌کنیم کسی نیست جز نقاش آلمانی برونو ریشتر «Bruno Richter» که در سال ۱۸۷۲م. در شهر هاله آلمان به دنیا آمد و پس از تحصیلات در لایپزیک ، وایمار و مونیخ به عنوان یک تصویگر، معمار مشغول به فعالیت شد. پس از جنگ جهانی اول تمرکز ریشتر بیشتر بر روی مناظر کوهستانی بود و بارها و بارها آثاری در خصوص رشته کوه‌های آلپ به تصویر درآورده است.
نقاشی آبرنگ گروس گلوکنر (Grossglockner) از سلسله کوه‌های آلپ در اتریش از جمله آثاری به جای مانده از وی می‌باشد که به سال ۱۹۳۸ به تصویر درآمده و امضای وی با رقم «B. Richter ۳۸» در آن مشهود است.
از جمله علاقه‌مندی‌های ریشتر نقاشی از آثار تاریخی موجود در ممالک اسلامی چون مصر و تونس می‌باشد که از آنجمله می‌توان به نقاشی مسجد ايتميش البجاسي (Aytmish al-Bagazi) در قاهره اشاره نمود که در سال ۱۸۹۰م. به تصویر کشیده شده است.
تصویر صفحه اول روزنامه، مردی بود که درفش کاویانی در دست گرفته و عده‌ای از سپاهیان و شورشیان با اسلحه‌های گوناگونی به دنبال او حرکت می‌کنند.
یکی از دلایلی که تقی‌زاده درفش کاویانی را به‌عنوان نشان نشریه خود انتخاب کرده بود این بود که تفی‌زاده عقیده داشت که درفش کاویانی باید بجای نشان شیر و خورشید نشان ملی ایرانیان باشد. زیرا عقیده داشت که قدمت درفش کاویانی برخلاف شیر و خورشید به پیش از اسلام می‌رسد.
سرلوح کاوه از اولین شماره تا آخرین شماره ثابت و تنها کادربندی زیر و دو طرف آن در برخی از شماره‌ها تغییراتی نموده است. در اولین شماره کاوه مقاله‌ای از اوسکار مان در توصیف درفش کاویانی با نام «کاوه و درفش کاویانی» (مان, ۱۹۱۶, ص. ۳) به نگارش درآمده است و در ضمن آن در مورد قیام کاوه آهنگر که تصویر آن بیرق کاوه است چنین آمده است:
«کاوه یا کای با کاف عربی اسم یک شخص داستانی است که بنابر روایات قدیمه ایران آهنگری بوده از اهل اصفهان که در ایام پادشاه ظالم خارجی ضحاک (آژی دهاک) بروی شوریده و پیش رو یک قیام ملی شد که به واسطه آن شورش آن نسل خارجی را از ایران برانداخت و از نژاد پاک ایرانی فریدون را بر تخت نشانده و ایران را استقلال بخشید. آنچه در باب این شخص داستانی و سلطنت ضحاک و فریدون در شاهنامه فردوسی و تواریخ متاخره ایران آمده معروف عامه است.» (مان, ۱۹۱۶, ص. ۳)
تصویرگر این سرلوح که امضای وی را در گوشه سمت راست پایین تصویر با حروف لاتین «B. Richter» مشاهده می‌کنیم کسی نیست جز نقاش آلمانی برونو ریشتر «Bruno Richter» که در سال ۱۸۷۲م. در شهر هاله آلمان به دنیا آمد و پس از تحصیلات در لایپزیک ، وایمار و مونیخ به عنوان یک تصویگر، معمار مشغول به فعالیت شد. پس از جنگ جهانی اول تمرکز ریشتر بیشتر بر روی مناظر کوهستانی بود و بارها و بارها آثاری در خصوص رشته کوه‌های آلپ به تصویر درآورده است.
نقاشی آبرنگ گروس گلوکنر (Grossglockner) از سلسله کوه‌های آلپ در اتریش از جمله آثاری به جای مانده از وی می‌باشد که به سال ۱۹۳۸ به تصویر درآمده و امضای وی با رقم «B. Richter ۳۸» در آن مشهود است.
از جمله علاقه‌مندی‌های ریشتر نقاشی از آثار تاریخی موجود در ممالک اسلامی چون مصر و تونس می‌باشد که از آنجمله می‌توان به نقاشی مسجد ايتميش البجاسي (Aytmish al-Bagazi) در قاهره اشاره نمود که در سال ۱۸۹۰م. به تصویر کشیده شده است.
جمعه ۵ تير ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۰۹
